ΔΟΜΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ-
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ
TOY METAΠTYXIAKOY ΔIΠΛΩMATOΣ EIΔIKEYΣHΣ TOY ΠMΣ

KATEYΘYNΣEIΣ

Το ΜΔΕ αποτελείται από δύο κατευθύνσεις:
Κατεύθυνση Α: Αρχαία και Βυζαντινή Φιλοσοφία: Γνώση και Αξίες
Κατεύθυνση Β: Φιλοσοφία και Νεωτερικότητα: Επιστήμη και Κοινωνία

Υποχρεωτικά Μαθήματα και για τις δύο Κατευθύνσεις:
Θεματικές Ενότητες:

1. Λογική και Μεθοδολογία της Επιστήμης
Αναλύονται λογικά και μεθοδολογικά προβλήματα της επιστήμης, τόσο από ιστορική όσο και συστηματική σκοπιά. Επιμέρους θέματα:
• Το πρόβλημα της μεθόδου στην επιστήμη. Είναι δυνατή η λογική θεμελίωση μίας και ενιαίας επιστημονικής μεθόδου;
• Είναι η μέθοδος της επιστήμης λογική και πειραματική διαδικασία αποκλειστικά;
• Θεωρίες: Κλασικές προσεγγίσεις, λογικός εμπειρισμός, νεο-εμπειρισμός, φυσιοκρατική επιστημολογία, σύγχρονος επιστημονικός ιστορισμός, κοινωνιολογισμός, νεο-ρεαλισμοί

2. Κοινωνική και ηθική θεωρία της Επιστήμης
Εξετάζονται διαστάσεις της επιστήμης ως πρακτικής, κοινωνικής δραστηριότητας. Διερευνώνται συστηματικά επιχειρήματα για τις επιδράσεις της επιστήμης στην κοινωνία, και ιδιαίτερα στην πολιτική και στους θεσμούς, καθώς επίσης και αντιστρόφως, η επίδραση κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων στην επιστημονική διαδικασία και στους όρους διεξαγωγής της. Επιμέρους θέματα:
• Επιστήμη και κοινωνία. Επιστημονική αντικειμενικότητα και κοινωνικός, γενετικός προσδιορισμός της επιστήμης
• Σύγκρουση συμφερόντων και επιστημονική έρευνα
• Ηθική και επιστημονική έρευνα
• Γνώση και Αξία: Επιστημολογικά ζητήματα

Κατεύθυνση Α: Αρχαία και Βυζαντινή Φιλοσοφία: Γνώση και Αξίες
Θεματικές Ενότητες:

1, 2. Ανάλυση φιλοσοφικών κειμένων
Αναλύονται σε βάθος σημαντικά φιλοσοφικά κείμενα της αρχαίας και της μεσαιωνικής γραμματείας από το πρωτότυπο. Επιχειρείται ένταξη του κειμένου στα φιλοσοφικά του συμφραζόμενα, συσχετισμός με άλλα συναφή κείμενα και εξέταση των παραδεδομένων ερμηνειών.

3. Αρχαία Λογική
Στην ενότητα αυτή μπορεί να ενταχτεί η ιστορία της αρχαίας λογικής με έμφαση στην αριστοτελική, στωική και μεσαιωνική λογική ή η αυτόνομη εξέταση ενός κεφαλαίου της αρχαίας λογικής. Έμφαση δίνεται στη λειτουργικότητα της λογικής στο πλαίσιο της αρχαίας φιλοσοφίας και στην διαφορά της τυπικής λογικής από την νεώτερη συμβολική λογική.

4. Οντολογία στην Αρχαία και την Βυζαντινή Φιλοσοφία
Η ενότητα αυτή αφιερώνεται στο επίκεντρο της αρχαίας και βυζαντινής φιλοσοφίας, την μελέτη του όντος. Ως σταθμοί της ανέλιξης της αρχαίας οντολογίας αναλύονται τα έργα του Παρμενίδη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και του Πλωτίνου. Στη βυζαντινή περίοδο έμφαση δίνεται στον μετασχηματισμό της αρχαίας οντολογίας, και ιδίως της νεοπλατωνικής και της αριστοτελικής παράδοσης, στο πλαίσιο της χριστιανικής φιλοσοφίας.

5. Κοινωνία και αξίες στην Αρχαιότητα
Στην ενότητα αυτή εντάσσονται θέματα που συνδέονται με την ανάπτυξη της αρχαίας ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας. Στη γενική επισκόπηση του θέματος έμφαση δίνεται στην ιδιαιτερότητα της κοινωνικής οργάνωσης των αρχαίων ελληνικών πόλεων σε σχέση με τις νεωτερικές κρατικές δομές, αλλά και στις πολύπλοκες μεταλλαγές των αρχαίων κοινωνιών. Στην ενότητα αυτή αναλύονται κείμενα-σταθμοί της αρχαίας ηθικής και πολιτικής σκέψης, όπως η ‘Πολιτεία’ του Πλάτωνα και τα ‘Ηθικά Νικομάχεια’ και τα ‘Πολιτικά’ του Αριστοτέλη.

6. Το πρόβλημα της γνώσης
Το πρόβλημα που τίθεται στην ενότητα αυτή είναι αν υπάρχει στην αρχαία και βυζαντινή φιλοσοφία αυτονομία του γνωσιολογικού ερωτήματος, ή αν η αρχαία γνωσιολογία εντάσσεται στην οντολογία. Αναπόφευκτα το ερώτημα αυτό οδηγεί σε σύγκριση της αρχαίας και της νεώτερης φιλοσοφίας, και στην εξέταση της σημασίας του υποκειμένου στο πρόβλημα της γνώσης. Κείμενα σταθμοί σε αυτήν τη θεματική θεωρούνται ο πλατωνικός ‘Θεαίτητος’, τα ‘Ύστερα αναλυτικά’ του Αριστοτέλη αλλά και τα σχετικά αποσπάσματα των Στωικών.

7. Αρχαία Επιστήμη
Στην ενότητα αυτή εντάσσεται η ιστορία της αρχαίας και της μεσαιωνικής επιστήμης, από τους προσωκρατικούς μέχρι την επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνος, αλλά και η σχέση της αρχαίας επιστήμης με τη φιλοσοφία. Έμφαση δίνεται στην ανάπτυξη των μαθηματικών και της αστρονομίας, που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του επιστημονικού κοσμοειδώλου της αρχαίας σκέψης, αλλά επιπλέον θα μπορούσαν να εξεταστούν και οι ψευδοεπιστήμες της ύστερης αρχαιότητας που
γνώρισαν ιδιαίτερη διάδοση. Αυτόνομα αναλύονται σημαντικά φιλοσοφικά κείμενα που αφιερώνονται στην επιστήμη όπως ο ‘Τίμαιος’ του Πλάτωνα, το ‘Περί ουρανού’ και τα βιολογικά συγγράμματα του Αριστοτέλη, οι Ιπποκρατικές πραγματείας, τα έργα του Πτολεμαίου και του Γαληνού.

8. Συνέχεια και ασυνέχεια στην αρχαία και βυζαντινή φιλοσοφία
Στην ενότητα αυτή εντάσσονται αντικείμενα που θίγουν το πρόβλημα των σχέσεων αρχαίας και βυζαντινής φιλοσοφίας. Το μεθοδολογικό πρόβλημα που τίθεται είναι αν η βυζαντινή φιλοσοφία πρέπει να αντιμετωπιστεί ως οργανική συνέχεια της αρχαιοελληνικής ή ως αυτόνομη περίοδος της ιστορίας της φιλοσοφίας. Η εξέταση των σχέσεων βυζαντινής και αρχαίας φιλοσοφίας είναι λογικό να γίνει με αφετηρία τα βυζαντινά φιλοσοφικά κείμενα που αμέσως ή εμμέσως θίγουν οικεία στην αρχαία φιλοσοφία θέματα.

9. Ορθολογισμός και μυστικισμός
Στην ύστερη αρχαιότητα αναπτύσσονται ποικίλες φιλοσοφικές θεωρήσεις, ανατολικής κατά κανόνα προέλευσης, που διαπνέονται από έκδηλες μυστικιστικές τάσεις. Παράλληλα παρατηρείται μια στροφή προς θρησκευτικά ενδιαφέροντα και πρακτικές, που διαφοροποιούν ριζικά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μέσα στην οποία αναπτύσσεται η φιλοσοφική σκέψη. Από την μήτρα αυτή προέρχεται και ο χριστιανισμός, που παραμένει η βάση της φιλοσοφίας σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου. Θα πρέπει λοιπόν να εξεταστούν οι σχέσεις και εντάσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στην κλασική ελληνική ορθολογική παράδοση και στα νέα ρεύματα της σκέψης. Ειδικότερα θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα αν ένα ρεύμα με έκδηλες μυστικιστικές παραδοχές μπορεί να αποτελεί ένα συνεκτικό φιλοσοφικό σύστημα αναφοράς.

10. Βυζάντιο και Δύση
Στη ενότητα αυτή εντάσσονται θέματα που θίγουν τις σχέσεις βυζαντινής και δυτικής μεσαιωνικής φιλοσοφίας. Εξετάζονται οι υπαρκτές αλληλεπιδράσεις βυζαντινών και δυτικών φιλοσόφων, κυρίως κατά τον ύστερο Μεσαίωνα,, αλλά και ο τρόπος που ερμηνεύτηκαν οι μεγάλες σχολές σκέψης της αρχαιότητας στην ανατολή και τη δύση – ιδίως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων. Σημαντική διάσταση του προβλήματος είναι η σχέση φιλοσοφίας και θεολογίας στις δύο μεσαιωνικές παραδόσεις.

11. Ερμηνευτική των φιλοσοφικών κειμένων
Στο μεθοδολογικό αυτό σεμινάριο τίθεται το γενικό πρόβλημα της ερμηνείας των φιλοσοφικών κειμένων, και ιδιαίτερα η σχέση παρόντος – παρελθόντος στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ιδιαίτερα θέματα: 1. Σχέση μορφής και περιεχομένου σε ένα φιλοσοφικό κείμενο. 2. Ο ρόλος των εξωφιλοσοφικών συμφραζομένων. 3. Όρια της ιστορικής
ανάγνωσης. 4. Ο ερμηνευτικός κύκλος και η θέση του σημερινού αναγνώστη.

12. Μετάδοση της γνώσης στον αρχαίο κόσμο
Στο σεμινάριο τίθεται το θέμα της οργάνωσης της διδασκαλίας και της διάδοσης της φιλοσοφίας στον αρχαίο και τον μεσαιωνικό κόσμο, και οι διαφορές ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν όσον αφορά στην προσέγγιση της φιλοσοφίας. Σημαντικά προβλήματα που θα τεθούν είναι η σχέση ανάγνωσης και γραφής στη διάδοση της φιλοσοφίας, η διάδοση των φιλοσοφικών βιβλίων και η οργάνωση των βιβλιοθηκών, ο ρόλος των φιλοσοφικών σχολών στον αρχαίο κόσμο, η θέση της φιλοσοφίας στο αρχαιοελληνικό και το μεσαιωνικό κοσμοείδωλο, η φιλοσοφία ως θεωρία και ως μορφή ζωής.

Κατεύθυνση Β: Φιλοσοφία και Νεωτερικότητα: Επιστήμη και Κοινωνία
Θεματικές Ενότητες:

1. Επιστημολογία: Επιστήμη της φύσης και επιστήμη του ανθρώπου μετά την επιστημονική επανάσταση του 17ου αι.
Ο 17ος αιώνας, μέσω της επιστήμης, ανακαλύπτει σταδιακά την εσωτερική ορθολογικότητα του φυσικού κόσμου. Η δυνατότητα εφαρμογής των μαθηματικών στην μελέτη των φυσικών φαινομένων αναβαθμίζει οντολογικά τον φυσικό κόσμο σε σχέση με τον μεταφυσικό κόσμο. Εν τέλει, οδηγεί στην ενοποίηση του φυσικού κοσμοειδώλου, καθώς και στην συνύφανση του προβλήματος της ουσίας με εκείνο του νόμου και της λειτουργίας (κι έτσι στην εξασθένιση της ισχυρής μεταφυσικής έννοιας της ουσίας). Το σεμινάριο εξετάζει τις φιλοσοφικές συνέπειες αυτής της αλλαγής, όσον αφορά την γνώση της φύσης και του ανθρώπου. Επιμέρους θέματα που εξετάζονται είναι:
• Η έννοια της φύσης, η επιστήμη και η φιλοσοφία της φύσης μετά την φυσικοεπιστημονική επανάσταση.
• Το ιδανικό της επιστήμης της φύσης κατά τον 17ο αιώνα.
• Φύση και Λόγος.
• Η διαμάχη για τη θέση του ανθρώπου στη φύση.
• Τύποι κατανόησης της έννοιας της ανθρώπινης φύσης.
• Η επιστήμη του ανθρώπου, της ηθικής και της κοινωνίας.
• Η ιστορικότητα της επιστήμης της φύσης και της επιστήμης του ανθρώπου.

2. Φιλοσοφία της νεωτερικότητας και η σχέση της με την θεωρία της επιστημονικής γνώσης (ορθολογισμός και εμπειρισμός, Kant, διαφωτισμός, γερμανικός ιδεαλισμός)
Ένα από τα κεντρικά προβλήματα της νεώτερης φιλοσοφίας αποτελεί η θεμελίωση της έγκυρης γνώσης. Ειδικότερα, η διερεύνηση και ο προσδιορισμός των πηγών, της εγκυρότητας, της έκτασης και των ορίων της γνώσης. Τέλος, σε συσχετισμό με τα ζητήματα αυτά, το πρόβλημα της οροθέτησης της επιστήμης και της μεταφυσικής. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται ορισμένα κεντρικά ζητήματα και αντίστοιχα θεμελιακά κείμενα της νεώτερης ευρωπαϊκής φιλοσοφίας:
• η θεμελίωση της ορθολογικής επιστήμης και μεταφυσικής (Descartes, Pascal, Spinoza, Leibniz)
• η σχετική κριτική εκ μέρους του εμπειρισμού (Locke, Berkeley, Hume)
• Η σύνθεση ορθολογισμού και εμπειρισμού και η επαναθεμελίωση της υπερβατολογικής φιλοσοφίας και μεταφυσικής από τον Κάντ
• Η εξέλιξη της μεταφυσικής στον μετακαντιανό γερμανικό ιδεαλισμό (Fichte, Schelling, Hegel)

3. Κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία
• Κοινωνικο-φιλοσοφικές θεωρήσεις της επιστήμης και της τεχνικής
• Επιστημονική ορθολογικότητα και πολιτική
• Άτομο και κοινότητα
• Δικαιώματα, ευημερία και δημοκρατία
• Επιστημονική-τεχνική πρόοδος και δημοκρατία

4. Γενική Φιλοσοφία της επιστήμης. Μεταφυσική και Επιστημολογία.
Εξετάζεται κατ’ αρχήν η φιλοσοφική στροφή από την μεταφυσική διερεύνηση της ουσίας στην σύγχρονη επιστημολογία και φιλοσοφία της επιστήμης, ως πεδίων κριτικής διερεύνησης των όρων συγκρότησης των πεποιθήσεων και των θεωριών για τον κόσμο. Εντός των τελευταίων πεδίων διερευνώνται επιμέρους θέματα όπως:
• Υποδείγματα επιστημονικής εξήγησης (νομολογικό – παραγωγικό, τελεολογικό, στατιστικό, ιστορικό/ γενετικό, συναγωγή στην καλύτερη εξήγηση, κλπ).
• Ο χαρακτήρας των επιστημονικών νόμων
• Θεωρίες Ι: Η γλωσσική προσέγγιση – Κύκλος της Βιέννης
• Θεωρίες ΙΙ: Μοντέλα, Αναλογίες και η σημασιολογική προσέγγιση
• Εγκυρότητα της επιστημονικής γνώσης. Εσωτερική συνοχή και λογική συνέπεια. Σχέση θεωρίας και παρατήρησης. Ατομισμός και ολισμός. Πραγματολογική αξιοπιστία: το «σώζειν τα φαινόμενα», πρόβλεψη και εργαλειακή επιτυχία
• Σχέσεις μεταξύ επιστημονικών θεωριών. Το πρόβλημα της θεωρητικής επιλογής, της αλληλομεταφρασιμότητας των θεωρητικών γλωσσών. Αναγωγισμός και αυτονομία των επιστημονικών κλάδων
• Οντολογική διάσταση των επιστημονικών θεωριών: Ρεαλισμός και αντιρεαλισμός. Εμπειρισμός, πραγματισμός, συμβατισμός, κονστρουκτιβισμός, κριτικές - ορθολογικές προσεγγίσεις
• Η ιστορικότητα της επιστήμης. Το πρόβλημα της επιστημονικής εξέλιξης: συσσωρευτική ή «επαναστατική» η επιστημονική αλλαγή;

5. Φιλοσοφία της Βιολογίας
Διερευνώνται κεντρικά θεωρητικά και μεθοδολογικά ζητήματα της φιλοσοφίας της επιστήμης, με επιστήμη-πρότυπο την βιολογία. Επιμέρους θέματα που εξετάζονται:
• Ο χαρακτήρας της επιστημονικής εξήγησης στην βιολογία με αναφορά στην τελεολογική / εξελικτική εξήγηση
• Το πρόβλημα της αναγωγής
• Η θεμελιώδης έννοια της λειτουργικής οργάνωσης, ο χαρακτήρας της επιλογής
• Το ερώτημα «φύση ή / και ανατροφή» (the nature –nurture problem) και οι επιστημολογικές υποδηλώσεις του
• Η επιστημολογική βάση της εξελικτικής θεωρίας
• Εξελικτική επιστημολογία και εξελικτική ηθική

6. Φιλοσοφία του νου - Γνωσιοεπιστήμη
Η φιλοσοφία του νου έχει ως κύριο αντικείμενό της το πρόβλημα της σχέσης νου και σώματος. Στο μάθημα αυτό εξετάζονται κριτικά οι βασικές προσεγγίσεις σε αυτό το πρόβλημα από τον δυϊσμό του Καρτεσίου, ο οποίος έθεσε το πρόβλημα στην νεότερη φιλοσοφία, μέχρι τις θεωρίες του συμπεριφορισμού, της ταυτότητας νου και εγκεφάλου και του λειτουργισμού που αναπτύχθηκαν τον 20ο αιώνα. Ειδικότερα, μελετώνται μεταξύ άλλων τα προβλήματα της προθετικότητας του νου και της φαινομενικής συνείδησης στο πλαίσιο του επικρατούντος σήμερα φυσικαλισμού, η έννοια της νοητικής αιτιότητας καθώς και η δυνατότητα της τεχνητής νοημοσύνης.

7. Γενική Ηθική Φιλοσοφία: Κανονιστική ηθική και φυσιοκρατική ηθική
Προσεγγίζονται κλασικές ηθικές θεωρίες της κανονιστικής και φυσιοκρατικής ηθικής. Αναλύονται επίσης θεωρητικά και μεθοδολογικά προβλήματα της ηθικής επιστημολογίας, ως κλάδου ο οποίος βρίσκεται στην «δι-επιφάνεια» ηθικής φιλοσοφίας και επιστημολογίας και εξετάζει το γνωσιακό status και τις σχέσεις ηθικών κρίσεων και ηθικών αρχών. Ενδεικτικά, επιμέρους θέματα που διερευνώνται:
• Το αγαθό και η θεμελίωση του δέοντος: δεοντικές και τελεολογικές / συνεπειοκρατικές θεωρήσεις
• Μονισμός και πλουραλισμός
• Τύποι ορθολογικών θεμελιώσεων της ηθικής
• Φυσιοκρατικές προσεγγίσεις της ηθικής. Υπάρχουν ηθικά γεγονότα;
• Τύποι σκεπτικισμού στην ηθική θεωρία
• Το πρόβλημα της λογικής σχέσης «είναι και δέοντος»

8. Ηθική των Επιστημών
Η ενότητα αυτή εξετάζει το ζήτημα της σχέσης ηθικής και επιστήμης. Εμβαθύνει σε μεθοδολογικά ζητήματα που αφορούν την διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ερευνητική μεθοδολογία και την επιστημονική πρακτική. Επιμέρους θέματα:
• Θεμελιώδεις έννοιες και αρχές της ηθικής και η πρακτική συνάφειά τους στην επιστημονική έρευνα
• Η ευθύνη των επιστημόνων και η χρήση των ερευνητικών αποτελεσμάτων
• Επιστημονικές κοινότητες, επικοινωνία, μέθοδοι επιστημονικής πληροφόρησης
• Επιστήμη, τεχνολογία και κοινωνία
• Αξιολογική ουδετερότητα και έλλειψη αξιολογικής ουδετερότητας στην επιστήμη

9. Ιατρική ηθική/ Βιοηθική
Ανάπτυξη και κριτική επεξεργασία ηθικών θεμάτων που προκύπτουν από τις
εξελίξεις στις επιστήμες της ζωής και την ιατρική περίθαλψη. Επιμέρους θεματικές ενότητες:
• Η ενημερωμένη συγκατάθεση ή η άρνηση στη θεραπεία
• Η κλινική σχέση, η εμπιστοσύνη και η ουσιαστική επικοινωνία
• Το ιατρικό απόρρητο
• Η ιατρική έρευνα
• Η ανθρώπινη αναπαραγωγή
• Η Γενετική
• Ψυχική διαταραχή
• Ζωή και θάνατος, θνήσκειν και φονεύειν
• Ιατρογενείς βλάβες
• Κατανομή του υγειονομικού αγαθού
• Δικαιώματα

10. Εφαρμοσμένη ηθική
Ο προσδιορισμός αυτός αφορά την επιστροφή της φιλοσοφικής ηθικής έρευνας από την «μετα-ηθική», ως την εννοιολογική διερεύνηση των λογικών χαρακτηριστικών του ηθικού λόγου, σε μία ουσιαστική κανονιστική ηθική, η οποία έχει άμεση πρακτική σκόπευση. Η εφαρμοσμένη ηθική επιδιώκει, δηλαδή, την αντιμετώπιση κρίσιμων πρακτικών προβλημάτων που αναδύονται, κυρίως από την αλματώδη ανάπτυξη των επιστημών και των εφαρμογών τους, στην κοινωνία, καθώς και των επιπτώσεών τους στο περιβάλλον. Ασχολείται με κανονιστικά ζητήματα λήψης αποφάσεων στο οικονομικό περιβάλλον, στην δημόσια πολιτική και την κοινωνική και πολιτική ζωή. Επιμέρους άξονες διερεύνησης αφορούν ζητήματα όπως:
• Προσωπική πληροφορία και επιστημονική έρευνα
• Επιστημονική δημοσιότητα και ατομικά δικαιώματα
• Το απόρρητο, η ιδιωτικότητα, η ευθύνη του επιστήμονα
• Πολυπολιτισμικότητα και ηθικοί σχετικισμοί

11. Ηθική των Επιχειρήσεων και των Οργανισμών
Πρόκειται για την εξέταση ηθικών κανονιστικών ζητημάτων που ανακύπτουν στον χώρο των επιχειρήσεων, από την σκοπιά της εφαρμοσμένης ηθικής. Συγκεκριμένα, το σεμινάριο έχει σκοπό την εκπαίδευση των μεταπτυχιακών φοιτητών στην (φιλοσοφικο-ηθική) κατανόηση και πρακτική αντιμετώπιση ηθικών και, ευρύτερα, κοινωνικών προβλημάτων που αναδύονται στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον, στο οποίο
λειτουργεί μία επιχείρηση ή ένας οικονομικός οργανισμός.

12. Θεωρία του επιχειρήματος: Η επιστήμη και η ρητορική της
Η επιστήμη δεν αποτελεί απλώς πεδίο αντικειμενικής και αποτελεσματικής αναζήτησης της αλήθειας αλλά και πεδίο σύγκρουσης επιχειρημάτων, απόψεων και θεωριών, με σκοπό την πειθώ. Εξετάζονται διάφορες θεωρίες του επιχειρήματος (κλασικές και σύγχρονες) και η εφαρμογή τους στην επιστημονική μεθοδολογία, αλλά και θέματα που αφορούν στις τεχνικές συγγραφής επιστημονικών εργασιών, την πραγματολογία της επιστημονικής επικοινωνίας, την ανταλλαγή επιστημονικών πορισμάτων (συνέδρια, περιοδικά κλπ), την εκλαΐκευση της επιστήμης κλπ.

13. Θεωρία της Αισθητικής Αξίας - Αισθητική των Επιστημών
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι μαθηματικές αποδείξεις δεν είναι απλώς αληθείς αλλά και «όμορφες». Ποια είναι η σχέση της επιστήμης με την αισθητική; Αισθητική αξία και επιστημονική αλήθεια. Ανάλυση κλασικών και σύγχρονων θεωριών της αισθητικής και διερεύνηση κλασικών και σύγχρονων απόψεων για την σχέση αλήθειας και κάλλους.